Poeh, wat een wedstrijd gistermiddag! We zijn er nog een beetje beduusd van.
De eerste helft waren de dames van Westerwolde sterker. Wij hadden wat opstartproblemen (ik geloof dat we in gedachten nog op het strand lagen, heerlijk van het zonnetje genietend) en kwamen met 2-0 achter te staan. Gelukkig gaf Marlon Bloemsma vlak voor rust een mooie voorzet, die Karen Martens met overtuiging het doel in knalde. We gingen de rust in met 2-1.
We voetbalden ietwat gespannen door. Hier lagen kansen, dat wisten we allemaal! Zo'n 20 minuten later nam Larisa Visser wederom een fijne corner die Rianne Roggema mooi in het doel wist te plaatsen. Yes, we stonden voor met 2-3! De spanning steeg aanzienlijk, want we wilden graag die voorsprong behouden.
De tegenpartij had hier en daar ook haar kansen, maar wisten de bal uiteindelijk niet in het net te krijgen. Dankzij onze keeper Edith van Cruchten en onze fijne verdedigers!
En ja hoor, vlak nadat het 3e doelpunt van ons was gevallen, gaf Rachel van der Schee een strakke bal op Larisa Visser die hem feilloos in het net wist te schieten. Woehoe, 2-4! Onze vreugde was groot en we zagen de 3 punten al voor onze neus liggen, die we mee naar huis zouden kunnen nemen. Maar goed, we hadden nog zo'n 20 minuten te gaan, dus we stortten ons weer in de strijd, die nog niet helemaal gestreden was.
Naarmate de wedstrijd tot zijn einde kwam, roken we steeds meer de overwinning! Maar tot ieders grote verbazing kregen we in de 89e minuut een penal tegen en werd het 3-4. Ietwat beteuterd, maar met goede moed voetbalden we verder, we hadden immers nog maar een aantal secondes op de klok en de overwinning was nabij.
Maar niets was minder waar. Die klok bleef maar doortikken en secondes werden minuten. Er waren geen blessures gevallen, maar toch gaf de scheidsrechter extra speeltijd. Hier en daar werd al geroepen: 'Scheids, tijd!'. Maar het verlossende fluitje klonk niet.
Toen, in de 94e minuut wist de tegenpartij onze achterste linies door te breken en scoorden ze.... 4-4. En daar klonk het fluitje...
Vol ongeloof dropen we het veld af. Wat een domper!
Ondanks de tegenslagen en dubieuze beslissingen kunnen wij wel zeggen dat we een mooi potje gevoetbald hebben met de dames van Westerwolde en zijn we trots op onze prestaties!
Tekst: Martine Veenstra-Modderman
